جزوه فلسفه اخلاق
به گفته وبلاگ منطق در ايران،« آقاي دكتر سعيد انواري مجموعهاي از سوالهاي منطق در آزمونهاي كارشناسي ارشد و دكتري رشتۀ فلسفه در فاصلۀ سالهاي 1381-139۱ را گرد آوردهاند كه براي شركتكنندگان اين آزمونها بسيار سودمند است.» فهرست را از همين لينك مي توانيد دانلود كنيد.
همچنین جزوه «صناعات خمس» به قسمت تکثیر داده شد که دوستان رشته فلسفه انشاءالله آن را مطالعه خواهند کرد.
آخرین مهلت ارائه مقاله ها و تمرین های کلاسی نیز روز امتحان هر درس است.
درباره مقاله مربوط به منطق در قرآن نیز قبلا در اینجا و برای مقاله مربوط به اخلاق پژوهش در اینجا نکته هایی گفته شده که خوب است مراجعه شود.
لطفا به دیگران اطلاع دهید.
دوستان كلاس معارف قرآن، مقاله «منطق در قرآن» نوشته آقاي عسكري سليماني اميري، جزو منابع آزمون پايان ترم است. متن مقاله را مي توانيد از قسمت تكثير تهيه كنيد يا آن را از اين آدرس دانلود كنيد.
جناب آقاي آتشين صدف در وبلاگ «يادداشت هاي منطقي من» خبر داده اند سي دي درس هاي ايشان درباب آشنايي با منطق جديد در جامعه الزهرا(س) از اين موسسه قابل خريد است. با توجه به كمبود منابع، به ويژه منابع صوتي در اين زمينه، اين فرصت مغتنمي براي علاقه مندان به منطق جديد است. بنده آنها را گوش نداده ام ولي اميدوارم مفيد واقع شود.
توضيح و اطلاعات بيشتر را در اينجا با قلم و بيان طناز ايشان بخوانيد.
يادآوري: روز شنبه 27 خرداد، آخرين مهلت ارائه تمرين هاي كلاسي و مقالات است.
پ ن : همه نمرات وارد شد(91/3/28).
1. همیشه ایام برگزاری امتحانات که فرامی رسد نوعی دلمشغولی و دغدغه هم برای
اساتید هم برای شاگردان پیش می آید.
شاگردان بیشتر نگران آن هستند که آیا می توانند از پس پاسخ دادن به سوال های
امتحان برآیند یا نه. برای رفع این
دغدغه نیز سعی می کنند با مراجعه به جزوه های خود یا همکلاسی هایشان – اگر خوش شانس! باشند
و استاد کتاب معرفی نکرده باشد - آنچه در طول ترم گفته شده را حفظ کنند و از
آزمون سربلند بیرون بیایند. در واقع بسیاری از دانشجویان پس دادن آنچه سر کلاس
فراگرفته اند را مهم ترین هدف امتحان و راه نجات را نیز در حفظ کردن گفته های
استاد می دانند. از این منظر، امتحان در واقع عبارت است از رقابت بر سر این که چه کسی
بهتر مطالب گفته شده را حفظ کرده و توانسته دست کم تا سر جلسه امتحان آنها را
در حافظه خود نگه دارد و به روی کاغذ منتقل کند.
2. اساتید هم کم و بیش برای طرح سوال دچار دغدغه هستند. آنان از یک طرف
تمایل دارند آنچه گفته اند و بلکه فراتر از آن را دانشجو فراگرفته باشد و
بتواند با حضور خود در جلسه امتحان نشان دهد که زحمت ها و تلاش های استاد و
وقت و هزینه دانشجو هدر نرفته است و از طرف دیگر با این مسئله مواجه هستند که
سوال ها را چگونه طرح کنند که بتواند به خوبی نشان دهنده توانایی علمی دانشجو
باشد و استاد هم بتواند با خیال راحت و به نظر خود عادلانه نمره لازم را به
دانشجو بدهد.
3. برخلاف تصور برخی از دانشجویان، امتحانات برای اغلب استادان هم خالی از دشواری
و دغدغه نیست. این امر هم در هنگام طرح سوال هم به خصوص در هنگام تصحیح برگه
های امتحانی ظهور و بروز بیشتری دارد. به نظر می رسد گاهی ناراحتی اساتید
هنگام مواجهه با نمره پایین برخی دانشجویان از ناراحتی خود دانشجو هم بیشتر
باشد. بخصوص که توجه داشته باشیم نمره دادن نوعی قضاوت کردن است و قضاوت هم یکی
از دشوارترین کارهای دنیا است. البته اگر سوال ها چهارگزینه ای (به قول معروف
تستی) باشد کار تصحیح هم سریعتر هم با وجدان راحت تری انجام می شود؛ چرا که
مشخص کردن صحیح یا عدم صحیح بودن پاسخ دانشجو کار آسانی است، ولی امان از
وقتی که سوال ها تشریحی است و دانشجو هم به نکاتی اشاره کرده است هم پاسخ
جامع و کامل را نداده است. یا وقتی که استاد ببیند با وجود همه توضیح و تفصیل
ها و تکرار مکرراتی که در سر کلاس داشته و حتی گاه به اشاره یا تصریح گفته که
این سوال در امتحان می آید ولی باز هم دانشجو پاسخ درست را ننوشته است. در
این موارد قضاوت کار بسیاری دشواری می شود که فقط خدا باید به یاری استاد
بشتابد تا مبادا حقی ضایع شود.
4. به نظر می رسد شیوه امتحانی که اکنون در بسیاری از رشته های دانشگاهی ما
مرسوم است ، همان گونه که اشاره شد، بیشتر مسابقه ای است برای مشخص کردن
میزان حفظیات دانشجو. این شیوه لزوما نمی تواند به خوبی میزان «درک و توان
تجزیه و تحلیل» دانشجو را نشان دهد. حال اگر هدف – یا یکی از اهداف - تحصیلات عالیه را
آموزش و تقویت قوه درک و فهم دانشجو و یاد دادن چگونه فکر کردن به او بدانیم،
شیوه سنجش حفظیات از نشان دادن این امر عاجز است. برای همین است که برخی از
دانشجویان ما هنگامی که با موضوعات و مباحثی که حتی به رشته درسی شان مربوط
می شود مواجه می شوند از تجزیه و تحلیل منطقی آن مسائل و یافتن راه حل های
معقول و منطقی عاجز هستند. در واقع دانسته ها و حفظیات آنان کمک چندانی به
ایشان نمی کند. و همین امر است که گاه مورد تعجب پدر و مادر و دیگر افراد می
شود و از آنها می پرسند: «پس در دانشگاه به شما چی یاد داده اند؟» ممکن است
گفته شود دانشگاه نمی تواند همه امور را به دانشجو بیاموزد و نباید انتظار
بیش از اندازه ای از استاد و دانشگاه و دانشجو داشت. پاسخ این است که این حرف
فی الجمله درست است ولی بالجمله نه. به این معنا که به نظر نمی رسد اگر
انتظار داشته باشیم دانشجو در دانشگاه شیوه فکر کردن را فرابگیرد و در آن
مهارت پیدا کند انتظار بی جایی باشد.
5. این که راه چاره چیست و چگونه می توان به گونه ای طرح سوال کرد که امتحان
بتواند نشان دهنده مهارت و هنر فکر کردن و تجزیه و تحلیل دانشجو و فراگیری
دروس باشد نکته ای است که شاید نتوان یک پاسخ ساده و روشن به آن داد و هر کس
با توجه به آگاهی و تجربه خود ممکن است پاسخی متفاوت داشته باشد. آنچه اینک
می توان به طور مختصر گفت این است که برای بهبود وضعیت حاضر هم اساتید هم
دانشجویان می توانند نقش موثر داشته باشند. استادان می توانند تدریس خود را
به گونه ای طراحی کنند که ناظر به تلاش و تکاپوی فکری دانشجو - و نه صرف حفظ
کردن مطالب – باشد. سوال
های امتحانی را نیز می توان به گونه ای طرح کرد که نشان دهنده تکاپوگری ذهنی
دانشجو و توان علمی او باشد. روشن است که موفقیت دانشجو در پاسخ به این گونه
سوال ها نشان دهنده فراگیری مطالب مطرح شده در کلاس نیز هست. البته طرف دیگر ماجرا هم دانشجویان هستندکه می توانند با همکاری و همراهی اساتید و تلاش و جدیت بیشتر در تحصیل، اکتفا نکردن به
مباحث مطرح شده در کلاس و انجام مطالعات بیشتر، همچنین انجام تمرین و مباحثه
بیرون از کلاس، علاوه بر استفاده بهینه از وقت و هزینه خود، به رشد و تعالی
هر چه بیشتر جامعه نیز کمک نمایند.
6. بارها در این نوشته کلمه «برخی» را به
کار بردم تا بگویم آنچه گفته شد درباره همه دانشجویان نیست اما به هر حال
تعداد زیادی از دانشجویان را در بر می گیرد.
7. فرصت را مغتنم شمرده برای همه دانشجویان، و به ویژه برای دوستانی که در این ترم در خدمت شان بودم، آرزوی موفقیت روزافزون دارم و امیدوارم توجه داشته باشند که مطالب مطرح شده لزوما ناظر به آنان نیست بلکه یک امر کلی است که برای دانشجویان همه رشته ها و مقاطع تحصیلی صدق می کند. امیدوارم اگر دوستان هم نظری موافق یا مخالف آن چه گفته شد دارند مطرح کنند تا بحث روشن تر و منقح تر شود.
8. مطالب مطرح شده در این پست درباره نظام آموزش دانشگاهی ما بود . در مورد نظام آموزشی حوزوی هم مطالبی و مباحثی هست که بایستی در جای خود بررسی شود. (فعلا می توانید درباره امتحانات حوزه این مطلب را در وبلاگ «نامه های حوزوی» بخوانید. برخی وجوه اشتراک بین طلبه ها و دانشجویان درباره امتحانات جالب است).
به اطلاع دوستان كلاس كليات فلسفه مي رساند كه بخش دوم مطالب آماده شد و انشاءالله از روز دوشنبه، نوزدهم دي ماه، از قسمت تكثير قابل دريافت است.
لطفا به دوستان ديگر اطلاع دهيد.