معلمان دوره نوجواني معمولا از جمله افرادي هستند كه تاثير منش و روش شان تا دوره بزرگسالي و حتي تا پايان عمر با انسان همراه است و ياد و خاطره شان هم بيشتر در ذهن ها باقي مي ماند. امروز به طور اتفاقي در يكي از شبكه ها اجتماعي تصويري از مرحوم «حاج علي فرهادي» را ديدم كه در جمع رزمندگان ايستاده بود.
بسياري از مردم شهرضا، از جمله طلاب، دانشجويان و رزمندگان از آن مرحوم خاطرات به يادماندني دارند. ايشان ساليان سال علاوه بر مديريت جلسات دعا و انس با قرآن، با اخلاق و رفتار خود نيز به تربيت افراد مي پرداخت. پيش از پيروزي انقلاب، مدير يك هيات مذهبي بود كه عمده افراد آن را مبارزان آن زمان و طلاب و رزمندگان بعدي تشكيل مي دادند. نگارنده نيز كه در آن زمان دانش آموز بودم به واسطه برادرم در آن جلسات شركت مي كردم و هنوز صفا و صميميت، اخلاق خوش، صورت خندان و پر مهر او را فراموش نكرده ام. پس از انقلاب نيز در اوايل دوره طلبگي تا مدتها به واسطه جلسه او براي طلاب بود كه با آيات قرآن مانوس بوديم.
اينك كه به گذشته زندگي خود مي نگرم مي بينم حاج علي فرهادي يكي از كساني است كه بدون هيچ ادعا و تنها بر اساس باورهاي ديني و صدق و اخلاصي كه داشت به ترويج فرهنگ ديني و تريبت افراد مي پرداخت و از اين رو به گردن كساني چون ما حق تعليم و تربيت دارد. اميدوارم خداوند روان او را به بركت عمري كه با قرآن و دعا زيست غرق انوار رحمت خود كند و حق او را به گردن ما حلال گرداند.
پ ن:
متاسفانه عكس بهتري از ايشان فعلا ندارم. اميدوارم اگر از دوستان قديم كسي تصوير با كيفيت تري دارد ارسال كند.
با سلام